آرزوی امین کشمیری، رهبر ارکستر جوان ایرانی
ارکستر آرزو، امین کشمیری
خنیاگر: رهبری ارکستر برای من همیشه مترادف ابهت بوده است. یک نفر آنقدر باید تار و پود موسیقیایی یک اثر را بشناسد و همینطور آنقدر در شناخت ریزه کاری های فنی و نوازندگی سازهای مختلف تسلط داشته که بتواند به عنوان دست واحد چند ده نوازنده را هدایت کند.
امین کشمیری، نوازنده ویلون و رهبر ارکستر جوانی است که در حال حاضر در کنسرواتوار سلطتنی اسکاتلند تحصیل می کند. او متولد اصفهان است، در سن ۱۴سالگی استعداد موسیقی اش توسط مجید انتظامی کشف شده و این طور که من از مصاحبه متوجه شدم در زندگی اش کاری جز موسیقی انجام نمی دهد!
این مصاحبه از جنبه های مختلفی جالب و مهم است. در شرایطی که صنعت موسیقی در جهان در سخت ترین موقعیت خود به سر می برد و فروش آلبوم های موسیقی روز به روز کم تر می شوند و در شرایطی که بالاتر رفتن کیفیت sampler های ارکستر آهنگساز ها را روز به روز به فرهنگ Do-It-Yourself سوق می دهد – که مسلما در کاهش تقاضای بازار برای رهبری ارکستر تاثیر دارد – آینده رهبر ارکستری کجا چیست؟ البته به نظر من این سوال آنقدرها هم مهم نیست. چرا که آدم عاشق – اگر لازم باشد – راهش را از میان غیرممکن ها پیدا می کند. نام ارکستر امین، «آرزو» است. او نام خواهرش را که او را در تصادف از دست داده برای ارکسترش انتخاب کرده است. جوشش درونی انگیزه در هنرمند به کار او اصالت می دهد و آرزویش را محقق می کند. آیا روش کار هنرمندهای واقعی جز این است؟
برای اطلاعات بیشتر در مورد امین و گوش کردن به آثار و تماشای ویدئوهایش به وبسایتش در آدرس http://www.aminkeshmiri.com مراجعه کنید.
خنیاگر: چرا موسیقی می نوازی؟
امین کشمیری: من در خانوادهٔ هنرمندی به دنیا آمدم. خواهر‌ها و برادرم با موسیقی آشنا بودند و پیانو می نواختند و من هم از کودکی با موسیقی آشنا شدم. موسیقی و به خصوص نواختن ویولن همیشه احساس بسیار ماورایی و پر هیجانی به من می داد و موسیقی برای من همیشه مثل یک دوست صمیمی بود که با او در مورد احساسات و اسرار درونم حرف میزنم و او مرا به دنیای کاملا متفاوت و بی نظیری میبرد.
خنیاگر: وقتی ویدئوهای ارکسترهایی را که رهبری کرده ای تو را روی سایتت تماشا می کردم برایم جالب بود که همزمان به بازنوازی کارهای کلاسیک و در کنار آن کارهای ایرانی می پردازی. آیا به هیچ کدام از این ها تعلق بیشتری احساس می کنی؟
امین کشمیری: بسیار سخت است که بتوان بگویم به کدام بیشتر تعلق دارم، من از ۸ سال موسیقی ایرانی کار کردم و با آن بزرگ شدم و بعد به طور فشرده با موسیقی کلاسیک دوران جوانی‌ام را سپری کردم. به هر ۲ احساسات بسیار قوی ای دارم، این را نعمتی میدانم که به من داده شده که بتوانم از هر نوع موسیقی لذت ببرم و با آن ارتباط برقرار کنم. اما دوست دارم اشاره کنم که از زمانی تحصیلاتم را در بریتانیا شروع کردم موسیقیِ ایران را بیشتر از همیشه تحسین می‌کنم. یکی از اهدافم هم از رهبری کردن آثار ایرانی است.
امین کشمیری
خنیاگر: آیا در اجرای آثار ایرانی از ربع پرده هم استفاده می کنی؟
امین کشمیری: اگر بخواهم با ویولن آثار ایرانی و موسیقی ردیف دستگاهی را اجرا بکنم حتما باید از ربع پرده استفاده کنم اما با هیچ کدام از ارکسترهایی که آثار ایرانی اجرا کرده ام ربع پرده استفاده نکرده ام.
خنیاگر: شخصی ترین اثری که ساخته ای یا نواخته ای را کدام می دانی؟ اگر آن احساس شخصی قابل توصیف است دوست داریم در موردش برایمان بگویی.
امین کشمیری: متاسفانه امکان پذیر نیست که به یک قطعه اشاره کنم. با بعضی از ساخته‌های خودم خیلی ارتباط نزدیکی دارم. زمانی که در انگلستان بودم، کنسرتو پیانو‌یی نوشتم که همیشه احساس بسیار عجیبی نسبت به آن داشته‌ام و همیشه مرا به فکر فرو میبرد. در موسیقی ایرانی به قطعه شوشتری برای ویولن و ارکستر که به تازگی با ارکسترم اجرا کردم خیلی احساس خاصی دارم، و در موسیقی غربی با بیشتر آثار چایکوفسکی، سیبلیوس، مندلسون و به خصوص قطعه شاکن باخ خیلی به دنیای دیگری میروم. تمامی این آثار احساس عجیبی در من به وجود می‌آورند، یک جور احساس تنهایی و خلوت بسیار خوبی.
خنیاگر: چند ساعت در روز وقتت را صرف موسیقی می کنی؟در روز وقتت را صرف چه کارهای دیگری غیر از موسیقی می کنی؟
امین کشمیری: من تقریبا هر روز از سات ۸ صبح تا ۹ شب در کنسرواتوار هستم. به طور متوسط روزی، حداقل ۸ ساعت صرف تمرین می‌گذرد اما اگر کنسرت یا اجرایی داشته باشم بیشتر تمرین خواهم کرد.
خنیاگر: آیا از جایگاه موسیقی کلاسیک در ایران امروز آگاهی داری؟ آیا تمایل داری که نقشی در آن داشته باشی؟
امین کشمیری: کم و بیش. بیشتر همکلاس‌های دوران هنرستان من موزیسین های بسیار موفق و اعضای ارکستر‌های بزرگ ایران هستند و با برخی از آنان در تماس هستم. از طریق سایت‌های اینترنتی هم گاهی از اخبار هنری ایران مطلع میشم.
تمایل که بله اما متاسفانه به جز دولت ایران که کارهای هنری و هنرمندان را بسیار محدود کرده است، مسائل حاشیه انقدر زیاد است که کم کسی می تواند با آن کنار بیاید.
خنیاگر: به عنوان خنیاگری که در اسکاتلند زندگی می کند، از چه طریق با موسیقی های جدید آشنا می شوی؟ آخرین سی دی یا دانلود که خریدی چه بود؟
امین کشمیری: به جز کتابخانه کنسرواتوار، از Spotify بسیار استفاده می‌کنم. به عنوانه یک موزیسین هیچوقت آثاری را مجانی دانلود نمیکنم چرا که به طور کامل از تمامی زحماتی که یک هنرمند برای انتشار آثارش می‌کشد آگاهم. آخرین سی‌دی که خریدن اثار جدید پیمان یزدانیان بود که از دوستانم در ایران خواهش کردم تا برایم خریداری کنند و بفرستند.
یادداشت خنیاگر: امین در اینجا به استفاده از Spotify اشاره کرده که این روزها روش محبوبی برای گوش کردن به موسیقی شده است. مدل کسب و کار Music Streaming از جمله Spotify در حال حاضر بحث داغ منتقدین صنعت موسیقی است. Spotify به ازای هر بار شنیده شدن آثار از روی نرم افزار خود مبلغی حدود 0.00008 دلار به مالک حقوق پخش اثر (که معمولاً صد درصد آن هم به متعلق به آهنگ ساز نیست) پرداخت می کند و از نظر منتقدین این روش با دانلود مجانی فرقی ندارد.
خنیاگر: خیلی ها این روزها به جای خریدن موسیقی آن را به صورت مجانی دانلود می کنند. به نظر تو آیا می شود جلوی این افراد را گرفت؟
امین کشمیری: متاسفانه این روزها کپی کردن و دانلود به اندازه‌ای آسان شده که این افراد به زحمت هنرمند حتی فکر نمیکنند. اگر هر کدام از کسانی که به صورت غیر قانونی آثار هنرمندان رو دانلود میکنند،حتا ۱ دقیقه خودشون رو جای یک موزیسین می‌گذاشتند و می‌دیدند که چقدر زحمت برای هر ثانیه از سخت و ضبط یک قطعه کشیده میشود، شاید [این کار را نمی کردند]!
خنیاگر: اگر می توانستی سه نفر را – چه مرده و چه زنده – انتخاب کنی و با آنها شام بخوری آن ها چه کسانی بودند؟
امین کشمیری: خواهرم، آرزو که ۵ سال پیش در یک تصادف کشته شد، هایفتز و چایکوسکی.
خنیاگر: تو خنیاگر جوان و بااستعدادی هستی. 10 سال دیگر خود را در چه جایگاهی می بینی؟
امین کشمیری: با نگاه به تغییرات بسیار زیادی که در زندگی‌‌ام رخ داده است، جواب دادن به این سوال بسیار دشوار است، اما حدس میزنم که تا ۱۰ ساله آینده فعالیتم بسیار گسترده تر خواهد بود، بخصوص در زمینهٔ رهبری و آهنگسازی.
خنیاگر: تو نزد استادان بزرگی موسیقی آموخته ای و می آموزی. آن ها را برای خوانندگان فارسی زبان ما بیشتر معرفی کن.
امین کشمیری: در حال حاضر زیر نظر دکتر میتچل، گری واکر و نایجل بادیس به تحصیل در رهبری مشغولم، این در حالیست که زیر نظر موسیقیدانان بزرگی مثل گرگ لاسن و دونالد رانیکلز از رهبران ارکستر بی‌بی‌سی و کریستین کلاکسن رهبر ارکستر ملی اسکاتلند رهبری کرده ام.
دکتر میکو کانو (رئیس قسمت سازهای زهی کنسرواتوار سلطنتی)، گرگ لاسن (رهبر ارکستر و مایستر ارکستر بی‌بی‌سی)، جکی شیو و رولاند رابرتس از استادان من در نوازندگی ویولن هستند.
خنیاگر: آیا به زودی اجرای زنده خواهی داشت؟ در کجا؟
امین کشمیری: اجراهای بسیار زیادی هست که بیشتر در اسکاتلند و انگلیس برگزارمی شوند، بیشتر کنسرتهای من با ارکستر آرزو در سالن شهر یا سالن کنسرواتوار برگزار میشوند. اجراهای مهمی که دارم اواخر تابستان دوباره با ارکستر آرزو اثار کلاسیک رهبری خواهم کرد، و در ماه اکتبر برای چهارمین سال در منچستر برای یونیسف کنسرت خواهم داشت.
خنیاگر: آیا برنامه ای برای منتشر کردن آلبوم داری؟ چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد؟
امین کشمیری: در حال تنظیم و ساخت چند آثار ارکسترال هستم که می‌خواهم با ارکستر کنسرواتوار یا با ارکستر آرزو ضبط کنم اما اینجور کارها هزینهٔ بسیار بالایی دارد.
خنیاگر: اگر صحبت دیگری داری خوشحال می شویم بشنویم.
امین کشمیری: با تشکر فراوان از شما دوست عزیز، شاد و موفق باشید.
با سلام،
سپاس از شما برای معرفی این جوان نابغه که متاسفانه با مشغله های فراوان که بیشترشون مالی هست داره به راهش ادامه میده.
امیدوارم موفق باشین
با مهر
با سلام
یادمه از بچه گی این دوسته عزیز که خاطرات زیادی با هم داریم عاشق ساز بود و با ویولن شروع کرد و شبانه روز تمرین میکرد ‘موفقیت روز افزون دوستمو به جامعه موسیقی و خانواده محترمشون تبریک میگم ،باعث افتخاره وبا آرزوی توفقی روز افزون
با سلام
واقعا باعث افتخار که جوونی با سن به این کمی تو غربت و با امکانات محدوده مالی با انگیزهٔ قوی هدفشو دنبال می‌کنه. آینده روشن امین جان. ممنون از مصاحبه. با آرزوی بهترینها :)
امین عزیزم ، فکر نمی کنم ایرانی ای باشه که به خاطر تو سرشو با افتخار بالا نگیره. برات بیش از پیش آرزوی موفقیت می کنم. انگار دیروز بود، روح آرزوی زیبا شاد. به یاد همه شما هستیم.
سلام امین عزیز باعث افتخار خانواده ی ما هستی ارزوی موفقیت تو را
دارم امید وارم روزی به ایران باز گردی تا من ببینمت
سلام
امین جان عزیز یادش بخیر چه قدر تو تمرین میکردی و همیشه با خودم میگفتم این همه تمرین برای چیست؟؟؟
اما حالا میفهمم که نتیجه اون همه تمرین شدی افتخار ایران و خانواده .
همیشه موفق باشی